ZMIANY W ZASTOSOWANIU STAWKI 0% DLA WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWEJ DOSTAWY TOWARÓW

Od stycznia 2020 zaczęły obowiązywać nowe regulacje prawne dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Głównym zmianom uległa kwestia formalnych przesłanek zastosowania stawki 0% dla WDT, które stały się przesłankami materialnymi, tzn. warunkującymi zasadniczo możliwość zastosowania stawki preferencyjnej. Powodem zmian jest m.in. implementacja dyrektywy Rady (UE) 2018/1910 z dnia 4 grudnia 2018 r.

Od nowego roku, aby otrzymać zwolnienie 0% dla WDT, będąc nabywcą działającym na terenie UE, należy posiadać ważny numer identyfikacyjny VAT oraz podać go dostawcy. Kolejnym warunkiem jest złożenie informacji podsumowującej zawierającej prawidłowe informacje dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, chyba że dostawca może należycie, w sposób odpowiadający właściwym organom, uzasadnić swoje uchybienie.

– W uzasadnieniu do projektu ustawy wskazano, że mogą zdarzyć się sytuacje, gdy dostawca wykazał wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w informacji podsumowującej w błędnym okresie bądź popełnił niezamierzony błąd w odniesieniu do wartości danej dostawy. Zdarzają się również przypadki, w których przez pomyłkę podano stary numer identyfikacji podatkowej nabywcy, który uległ zmianie w wyniku restrukturyzacji – mówi Agata Wleklińska z kancelarii prawnej Ecovis Legal Poland.

Zupełnie nowym mechanizmem w systemie przyznawania zwolnień 0%, a dokładniej uznawania dowodów, jest instytucja domniemania. Pozwala ona uznać, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego. Jeśli organ podatkowy będzie uważał inaczej, musi przedstawić dowody o innym przebiegu transportu towarów.

– Aby domniemanie mogło być wykorzystane, sprzedawca musi posiadać co najmniej dwa niesprzeczne ze sobą dokumenty wymienione w Grupie A, które zostały wydane przez dwa niezależne od siebie podmioty, a także niezależne od sprzedawcy i od nabywcy (np. CMR i faktura od przewoźnika towaru). Możliwe jest to również, gdy jakikolwiek z pojedynczych dowodów z Grupy A z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami z Grupy B, potwierdzają wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, będące niezależnymi od siebie nawzajem, a także niezależnymi od sprzedawcy i od nabywcy (np. CMR oraz polisa ubezpieczeniowa). Podział grupowy jest dostępny w dokumentach ustawy o WDT – dodaje ekspertka.

W Grupie A znajdują się takie dokumenty, jak: podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy i faktura od przewoźnika towarów. Natomiast w Grupie B znajdują się: polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów bądź dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów, dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia oraz poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim. 

Obecnie jest jeszcze zbyt wcześnie, aby ocenić nowe warunki, z którymi przyszło się zmierzyć polskim przedsiębiorcom. Pozostaje nam obserwować przebieg tych zmian oraz pozostawać w kontakcie z ich bezpośrednimi odbiorcami.