Wszystkie newsy

Strefa wolnego handlu między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi będzie głównym tematem rozmów polskiej delegacji w Londynie z przedstawicielami brytyjskiego rządu. Wicepremier i minister gospodarki Janusz Piechociński chce, by Polska aktywnie uczestniczyła w negocjacjach. – Nie chcemy, żeby nasze interesy były wystawione na szwank – mówi.

– Polska powinna dążyć do tego, żeby odbudować stosunki gospodarcze z Iranem – przekonuje Urszula Pytkowska, iranistka, zwracając uwagę na ogromny potencjał, jaki tkwi w tamtejszym rynku. Szanse na powodzenie mają inicjatywy związane przede wszystkim z budownictwem, energetyką, branżą spożywczą i chemiczną. Przykład do naśladowania dają Niemcy. Wartość wymiany handlowej naszych sąsiadów z Iranem sięga 4 mld euro rocznie. W naszym przypadku jest ona 100-krotnie niższa.

Wynik zaplanowanych na 14 czerwca wyborów prezydenckich w Iranie będzie oznaczać kontynuację polityki tego kraju na arenie międzynarodowej – uważają eksperci. Wszyscy kandydaci to osoby zaaprobowane przez Radę Strażników Konstytucji, ciało składające się islamskich prawników. Duchowo-polityczny przywódca Iranu, ajatollah Ali Chamenei, wezwał wszystkich kandydatów, by nie szli na żadne ustępstwa wobec Zachodu. Może to oznaczać dalszy brak współpracy władz w Teheranie z Międzynarodową Agencją Energii Atomowej.

Sprzedaż chińskim inwestorom części maszynowej Huty Stalowa Wola i Fabryki Łożysk Tocznych w Kraśniku to pierwsze poważne chińskie inwestycje na polskim rynku. Zainteresowanie inwestorów z Państwa Środka rośnie, brakuje jednak zdecydowanych działań polskiego rządu, które wspierałyby napływ chińskiego kapitału. Te pieniądze mogą więc trafić do Czech czy Węgier – ostrzega Jarosław Dąbrowski, ekspert ds. bankowości międzynarodowej.

Rozwijające się zachodnie prowincje Chin są dużą szansą dla polskiego biznesu. Tym bardziej, że najszybciej rosną tam branże, które są mocną stroną Polaków. To m.in. górnictwo i przemysł spożywczy.

Prezydent Bronisław Komorowski planuje wizytę w Republice Południowej Afryki, która prawdopodobnie odbędzie się jeszcze w tym roku. Będzie ona kolejną okazją do zachęcenia polskich przedsiębiorców do inwestowania w Afryce. Odbędzie się ona w ramach rozpoczętego w kwietniu programu Go Africa, służącego zwiększeniu współpracy polsko-afrykańskiej.

CEEP, czyli organizacja zrzeszająca firmy energetyczne naszego regionu, zamierza wspierać Litwę. Kraj ten w drugiej połowie roku będzie przewodzić Radzie UE w realizacji tzw. memorandum wileńskiego, czyli kolejnych etapów wprowadzania wspólnych unijnych regulacji dotyczących rynku energetycznego. Dotychczasowymi sukcesami CEEP na forum UE jest odrzucenie przez Parlament Europejski pomysłu wycofania z rynku nadwyżki pozwoleń na emisję CO2 oraz niedopuszczenie do zablokowania projektów związanych z gazem łupkowym.

Inwestycje w Afryce to szansa dla krajów Europy Środkowo-Wschodniej. W ciągu najbliższych lat połowa spośród dwudziestu najszybciej rozwijających się gospodarek będzie pochodzić z Afryki Subsaharyjskiej. Inwestycje na tym kontynencie są ryzykowne, ale Europa nie może pozwolić sobie na zmarnowanie tej szansy – podkreśla dr Jan Kulczyk. Założony przez niego CEED Institute zorganizował w czasie Europejskiego Kongresu Gospodarczego w Katowicach pierwszą w naszym regionie debatę poświęconą relacjom UE-Afryka.

Według Międzynarodowego Funduszu Walutowego w latach 2011-15 wśród 20 najszybciej rozwijających się gospodarek świata będzie aż 10 gospodarek afrykańskich. Prognozy są szczególnie optymistyczne dla Etiopii, Mozambiku, Tanzanii, Konga, Ghany, Zambii, a także Nigerii. Jednak jak pokazuje raport CEED Institute, polski biznes nie zdaje sobie sprawy z pełni możliwości inwestycyjnych w Afryce, a przynajmniej w niektórych jej krajach.

Afryka Subsaharyjska jest jednym z najbardziej interesujących miejsc do inwestowania na świecie. Według Międzynarodowego Funduszu Walutowego w ciągu najbliższych pięciu lat aż 10 z 20 najszybciej rozwijających się gospodarek świata pochodzić będzie właśnie z tego regionu. Spowolnienie gospodarcze na rynkach europejskich stwarza przed Polską i innymi krajami naszego regionu szansę, by zaistnieć w krajach afrykańskich. Jak wynika z raportu CEED Institute, potencjał jest ogromny, mimo niestabilności politycznej i biurokracji.

– Perspektywa dalszego rozszerzenia Unii Europejskiej jest sprawą otwartą – mówi były dyplomata, prof. prawa Jan Barcz z Akademii Leona Koźmińskiego. W lipcu tego roku do Wspólnoty dołączy Chorwacja. Będzie to prawdopodobnie ostatni kraj z Bałkanów Zachodnich, który w tej dekadzie znajdzie się w unijnych strukturach. Jednocześnie wraca dyskusja na temat możliwej akcesji Turcji i Ukrainy.

Po wizycie polskiej delegacji w Nigerii, Polacy przygotowują się do zacieśniania współpracy gospodarczej z tym najludniejszym afrykańskim krajem. Według szefa Polskiej Agencji Informacji i Inwestycji Zagranicznych, szczególnie obiecująco wyglądają sektory budownictwa, energetyki czy obronny. Niektórzy polscy przedsiębiorcy przyglądają się nigeryjskiej branży paliwowej, która jest kluczowym czynnikiem napędzającym wzrost gospodarczy Nigerii.

– Zamieszanie wokół memorandum o możliwości budowy gazociągu Jamał II przez Polskę jest za duże w stosunku do rangi dokumentu – uważa Janusz Steinhoff. Według byłego ministra gospodarki problemem nie są decyzje EuRoPol Gazu, lecz brak koordynacji i nerwowe decyzje rządu. W przyszłości w takich sytuacjach należy błyskawicznie ustalać wspólne stanowisko władz Polski.

Angola, RPA i Kenia – to kolejne kraje afrykańskie, w których resort gospodarki chce promować polskich przedsiębiorców. Zakończona 12 kwietnia wizyta premiera Donalda Tuska w Nigerii zapoczątkowała cykl wizyt przedstawicieli polskiego rządu w państwach afrykańskich w ramach programu Go Africa. Ministerstwo Gospodarki w przyszłym roku planuje zwiększyć środki przeznaczane na promocje w strategicznie ważnych krajach.

Polscy pracownicy mogą zyskać na przyjęciu euro. Szybszy rozwój gospodarczy, który – jak pokazują doświadczenia innych krajów – może nastąpić po wstąpieniu do strefy wspólnej waluty,a także przynieść wzrost zarobków. Przeszkodą jest jednak zbyt wolno rosnąca wydajność pracy w stosunku do zwiększających się zarobków.